اینقدر محبت نکن پر رو میشه؟؟؟؟؟!!!!!
سلام دوستان خوبم
امروز میخوام موضوعی که مدتهاست ذهن من رو به خودش مشغول کرده رو اینجا بگم البته این مطلب هم یه نوع برداشت آزاد ه و مبتنی بر دقت نویسنده ی وبلاگه بر روابط وبرخورد های افراد دوروبرش در محیط اجتماع خودشه پس حتما ایراداتی داره که نیازمند نگاه نقادانه ی خوانندگانشه!!
برام عجیب بود که چرا گاهی خانم ها به همسرشون محبت نمیکنن اون هم درست زمانی که همسرشون در اوج مشکلات نیازمند حمایت روحی اونها بیشتر از هر زمان دیگه هستند . با خیلی از افرادی از این دست مطلب رو مطرح کردم شاید جالب باشه جوابشون رو بدونین.
اغلب اونها صراحتا از این جمله استفاده میکردن:ولش کن پر رو میشه!!
پی این حرف رو گرفتم چون برخورد های زیادی رو دیده بودم که همین مفهوم رو تو ذهنم تداعی کرده بود تصمیم گرفتم از مشاور کمک بگیرم و بیشتر روی این مسئله کار کنم.سرتونو درد نیارم آخرین چیزی که نتیجه ی جستجوی من شد این بود که زن ها از عدم حمایت و توجه و محبت همسرشون واهمه دارن و همینه که باعث رفتارهایی میشه که پشت اون رفتار ها افکاری مثل همینه که گفتم این در حالیه که همسرشون هم با برداشتی متفاوت که زنم لیاقت محبت نداره یا بهم اهمیت نمیده شعله های آتش محبت و دوست داشتنشون رو روز به روزکم فروغ تر میکنند.
حالا یه سوال که برای من مطرح شده و به دنبال جوابش خواهم رفت اینه که چی میشه که مردها با به موقع و به اندازه محبت کردن به همسرشون اعتماد اونها رو اونقدر جلب بکنن که خانومشون تصور نکنه با توجه و پشتیبانی از مردش داره خودشو از محبت اون دور میکنه آیا واقعا باید همیشه مردمون رو تشنه ی محبت خودمون نگه داریم؟اگر اونقدر که تو وجودمونه بهش محبت کنیم ضرر میکنیم؟باید همیشه محبتمی رو که نسبت به همسرمون دارین ناتمام ابراز کنیم باید براش حد گذاشت؟اگر بله معیار گذاشتن این حد چیه؟
اگر کسی هست که میتونه جواب سوالمو با منطقش بده ممنون میشم کمکم کنه.این سوالیه که تو ذهن خیلی از ماست .این طور نیست؟
متین
