زن داری به روش کاملااصولی

در مقاله ی پیش با نام شوهر داری به روش کاملا اصولی نکاتی را به خانم ها برای زندگی بهتر متذکر شدیم و قول دادیم مقاله ای را هم برای آقایان تنظیم کنیم تا متهم نباشیم مدام به خانم ها توصیه می کنیم!!!!

چنانکه شوهردارى بزرگترین وظیفه ی یک بانو بوده و درشریعت اسلام در ردیف جهاد قرار گرفته است همچنین زن‏دارى نیز بزرگترین ‏و ارزنده‏ترین عمل یک مرد است و راز سعادتمندى خانواده می باشد.

اما زن‏دارى کار آسانى نیست ، بلکه رموزى دارد که هر کس کاملا بدان آشنا باشد ، می تواند همسرش را مطابق دلخواه و به صورت یک بانوى ایده‏آل ، ‏بلکه یک فرشته ی رحمت درآورد.

مردی که بخواهد واقعا زن‏دارى کند باید اخلاق و روحیات همسرش‏را کاملا به دست آورد ،از خواسته‏هاى درونى و تمایلات نفسانى او آگاه شود و بر طبق آنها برنامه ی زندگى را مرتب سازد. به وسیله ی اخلاق و رفتار خویش ، ‏چنان در او نفوذ کند و دلش را به دست آورد که به خانه و زندگى دلگرم شده‏ و از روى عشق و علاقه خانه‏دارى کند.

مهرورزى کن !

زن کانون محبت و یک موجود صد درصد عاطفى است.ازوجودش مهر و محبت می بارد.

حیات و زندگى او به عشق و علاقه بستگى دارد.دلش میخواهدمحبوب دیگران باشد.هر چه محبوب تر باشد ، شاداب‏تر خواهد بود.براى‏به دست آوردن محبوبیت تا سر حد فداکارى کوشش می کند.اگر بداندمحبوب کسى واقع نشده خودش را شکست‏خورده و بى‏اثر پنداشته و دائما پژمرده و افسرده خواهد بود. بدین جهت میتوان به طور قطع مدعى شد که ‏بزرگترین رمز زن‏دارى اظهار محبت و علاقه است.

آقاى محترم!

همسر شما قبلا از محبت هاى بى‏شائبه پدر و مادر کاملابرخوردار بود.اما از هنگامی که پیمان زناشویى را امضاء نمود از دیگران‏دور شد و با تو پیوند دوستى بست.بدان امید به خانه‏ات قدم نهاد که تو تنها به‏اندازه همه آنان بلکه بیشتر او را دوست‏بدارى.انتظار دارد عشق و محبت‏تو از پدر و مادرش عمیق‏تر و پایدارتر باشد.چون به عشق و محبت تواعتماد داشته تمام هستى و موجودیت‏خویش را در اختیارت نهاده است.

بزرگترین رمز زن‏دارى و بهترین کلید حل مشکلات زناشویى‏اظهار عشق و علاقه است.اگر می خواهى دل همسرت را به طورى‏مسخر گردانى که مطیع تو باشد،اگر میخواهى پیوند زناشویى را استوارسازى،اگر میخواهى او را به خانه و زندگى دلگرم نمایى،اگر میخواهى او را نسبت‏به خودت علاقه‏مند سازى،اگر میخواهى تا آخر عمر نسبت‏به تووفادار باشد و اگر و اگر، بهترین راهش این است که تا میتوانى نسبت‏به‏همسرت اظهار عشق و علاقه کنی.

خانه شما که از عشق و محبت‏خالى گشت‏به صورت جهنم سوزانى‏تبدیل می گردد. اگر چه اسباب و وسائلش مرتب باشد اما چون بوى عشق ومحبت نمی دهد صفا و رونق نخواهد داشت.

همسر شما ممکن است‏براى جبران کسرى محبوبیت‏خویش در صدد برآید دردل دیگران نفوذ کند.

ممکن است‏به قدرى از شوهر و خانه بیزار گردد که جدایى را بر آن‏زندگى سرد و بى‏رونق ترجیح داده و تقاضاى طلاق کند.

مسؤولیت همه این حوادث بر عهده مرد است که نتوانسته به خوبى‏زن‏دارى کند.باور کنید بخش مهمى از طلاق ها در اثر همین بى‏مهری ها به وجود می آید.

مهر و محبت‏خانوادگى از همه چیز ارزش‏دارتر است‏ بدین جهت‏خداوند بزرگ در قرآن مجید آن را یکى از آثار قدرت و نعمت هاى بزرگ‏شمرده بر بندگان منت نهاده می فرماید:

« یکى از آیات خدا این است که همسرانى برایتان آفرید تا با آنان انس‏بگیرید.و در میانتان محبت و مهربانى افکند.و در این موضوع براى اهل‏تفکر آیاتى هست (1) ».

حضرت صادق علیه السلام فرمود:هر کس از دوستان ما باشد به‏ همسرش بیشتر اظهار محبت می کند (2) .

رسول خدا (ص) فرمود:هر چه ایمان انسان کامل تر باشد به‏ همسرش بیشتر اظهار محبت مینماید (3)

امام صادق (ع) فرمود: یکى از اخلاق پیمبران اینست که نسبت ‏به ‏همسرانشان محبت دارند (4) .

پیغمبر فرمود: این سخن مرد که به همسرش می گوید: واقعا ترادوست دارم،هرگز از قلبش خارج نخواهد شد (5) .

گر چه محبت‏باید از صمیم قلب باشد تا در دل طرف اثر بگذارد، زیرا دلها با هم راه دارند ، لیکن به محبت قلبى تنها هم نباید اکتفا کرد ،بلکه‏لازم است صریحا آنرا اظهار نمود.در صورتى می توان انتظار نتیجه داشت‏که آثار محبت در زبان و افعال و رفتار شخص نمایان باشد.

آقای محترم !

صریحا و بدون احتیاط به همسرت اظهار عشق و علاقه کن:درحضور و غیاب از وى تعریف کن،اگر به سفر رفتى برایش نامه بنویس واز درد فراق بنال.گاهى برایش هدیه ای خریده و تقدیمش کن.

به همسرت احترام بگذار !

زن نیز مانند مرد خودش را دوست دارد و به حفظ شخصیت‏خویش علاقه‏مند است.

دوست دارد محترم و گرامى باشد.از تحقیر و توهین رنجیده خاطرمیگردد.اگر مورد احترام قرار بگیرد احساس شخصیت نموده و به کار وزندگى دلگرم می شود.از احترام و احترام کننده خوشش می آید، از توهین وتوهین کننده متنفر میباشد.

آقاى محترم!

همسرت حتما از شما انتظار دارد که بیش از دیگران‏به وى احترام بگذارى. البته حق دارد چنین انتظارى را داشته باشد.زیرا تو را شریک زندگى و بهترین یار واقعى خویش می داند.

شبانه‏روز براى آسایش تو و فرزندانت زحمت میکشد.آیا حق ندارد انتظار داشته باشد که وجودش را،غنیمت‏شمرده به وى احترام‏بگذارى؟

به همان اندازه بلکه بیشتر از آن مقدار که به دیگران‏احترام میگذارى به همسرت احترام بگذار.در موقع صحبت کردن ادب راکاملا رعایت کن.

با کلمه ‏« تو » او را مخاطب نساز بلکه همیشه از کلمه‏«شما»که‏علامت احترام است استفاده کن. هیچگاه کلامش را قطع نکن.بر سرش‏داد نزن.با احترام و نام خوب او را صدا بزن.در موقع نشستن به او احترام‏بگذار.وقتى وارد منزل میشوى اگر از سلام کردن غفلت نمود به او سلام‏کن.

وقتى از خانه بیرون میروى خداحافظی کن.در شب تولدش ‏به عنوان‏احترام دسته گل تقدیمش کن،در مجالس و در حضوردیگران به وى احترام بگذار.از توهین و تحقیر جدا بپرهیز.از دشنام وناسزا گفتن اجتناب کن.از مسخره کردن و دست انداختن او و لو به طورشوخى جدا خوددارى کن.خیال نکن چون صمیمی هستید بدش نمی آید بلکه چنین انتظاری را هرگز از تو نداشته کاملا رنجیده خواهد شد گر چه به‏زبان نیاورد.

حضرت صادق (ع) از پدرش نقل کرده که فرمود:هر کس زن‏گرفت‏باید او را گرامى و محترم بشمارد (6) .

رسول خدا (ص) فرمود:هر کس به خانواده‏اش توهین کند خوشى‏زندگى را از دست‏خواهد داد (7) .

خوش اخلاق باش !

آقای محترم !

ممکن است از وجود ناملایمات چنان خشمگین و ناراحت‏شوید که مانند بمب آتش زا هر لحظه در معرض انفجار باشید.به چرخ گردون ومردم متجاوز که زورتان نمى‏رسد ،اما وقتى به خانه وارد می شوید می خواهید قدرت نمایى کنید و انتقام چرخ و فلک و مردم کج رفتار را از زن و فرزند بیگناهتان گرفته بدین وسیله دق دلى خالى کنید:

گویا فرشته ی عذاب وارد خانه شده است. بچه‏ها  فرار می کنند ،خدا نکند کوچکترین بهانه‏اى به دستش بیفتند ، محیط با صفاى خانه راکه به منظور استراحت‏بدان جا پناه آورده بود به صورت جهنم سوزانى تبدیل خواهد ساخت.در آن دوزخ خود ساخته ،هم خودش خواهد سوخت‏هم زن و فرزند بیگناهش.اگر بچه‏ها بتوانند از آن محیط رعب و وحشت‏فرار نموده در کوچه و خیابان سرگردان میشوند.و الا خدا خدا میکنند که‏مالک دوزخ زودتر از منزل خارج گردد تا خلاص شوند.

کودکان این خانواده ها معمولا افرادى تندخو ،عصبانى مزاج ،بد بین ، کینه‏توز ،متعدى و پژمرده تربیت‏خواهند شد.چون به محیط خانه و زندگى دلخوشى ندارند به ولگردى پناه‏میبرند.د ر نتیجه،ممکن است در دام هاى گوناگون فساد که براى منحرف کردن اینگونه افراد نهاده شده گرفتار شوند و براى‏همیشه بدبخت گردند.حتى امکان دارد براى حل عقده‏هاى درونى خویش ،دست‏به کارهاى بسیار خطرناکى از قبیل قتل و جنایت و دزدى وخودکشى بزنند.

براى تایید مطلب می توانید به پرونده‏هاى افراد تبه‏کار مخصوصااطفال مراجعه نمایید. آمار و نقل حوادثى که از اینگونه اطفال،هر روز در صفحات‏روزنامه‏ها و مجلات منعکس می شود بهترین گواه مطلب است.مسؤولیت‏همه این بدبختی ها بر گردن سرپرست‏خانواده است که اعصاب خویش راکنترل نکرده و در منزل بد اخلاق بوده است.در این دنیا آسایش و خوشى‏ندارد و در سراى دیگر نیز بى‏کیفر نخواهد بود.

آقاى عزیز!

آیا بهتر نیست که همیشه خوش و خندان باشى و اگر مشکلى برایت‏اتفاق افتاد بدون عصبانیت و جزع و فزع ،با عقل و تدبیر در صدد چاره‏برآیى؟

آیا بهتر نیست وقتى می خواهى براى استراحت و تجدید نیرو به‏آسایشگاه خانه قدم بگذارى پیش خودت بیندیشى که تندخویى و بداخلاقى‏مشکل مرا حل نمی کند ، بلکه اعصابم را خسته‏تر خواهد نمود و چه بسا مشکلات تازه‏اى به وجود خواهد آورد.فعلا باید استراحت و تجدید نیرو کنم‏تا بتوانم با اعصاب راحت و فکر آزاد در صدد چاره بر آیم.آنگاه حوادث وگرفتاری هاى زندگى را موقتا به دست فراموشى بسپارى و با چهره باز و لب‏خندان وارد منزل شوى.با سخنان گرم و محبتهاى بى‏شائبه دل اهل خانه راشادمان گردانى.بگویید و بخندید و تفریح و استراحت کنید.با خوشى ولذت غذا بخورید.و با اعصاب آسوده  استراحت کنید. بدین‏وسیله هم زن و فرزندت به خانه و زندگى دلگرم شده براى کار و کوشش‏آماده می گردند هم خودت میتوانى با اعصاب سالم به کسب و کار ادامه دهى‏و بر مشکلات زندگى پیروز گردى.

رسول خدا (ص) فرمود:کامل ترین مردم از جهت ایمان،خوش اخلاق‏ترین آنها می باشد. بهترین شما کسى است که نسبت‏به‏خانواده‏اش احسان کند. (8)

لقمان حکیم فرمود:مرد خردمند باید در بین خانواده‏اش مانندکودک باشد و رفتار مردانه را براى خارج منزل بگذارد. (9)

 پی نوشت ها :

1- سوره روم آیه 31

2- بحار جلد 103 ص 223

3- بحار جلد 103 ص 228

4- بحار جلد 103 ص 236

5- شافى جلد 2 ص 138

6- بحار جلد 103 ص 224

7- مواعظ العددیه ص 151

8- بحار ج 103 ص 226

9- محجة البیضاء ج 2 ص 54

منبع : برگرفته از کتاب "همسرداری" – نویسنده : ابراهیم امینی

با تغییر و تلخیص

تنظیم برای تبیان: داوودی